Przejdź do głównej zawartości

Podróże kształcą...

Patrick Leigh Fermor, Czas drogi


Podróże kształcą… W przypadku Patrick’a Fermor’a to powiedzenie jest jak najbardziej zasadne…

Grudzień 1933. Osiemnastoletni Patrick Leigh Fermor, Anglik, rozpoczyna swoją samotną wędrówkę. Cel? Konstantynopol. Zamierza dotrzeć do niego pieszo. Start? Holandia. I rozpoczyna się wędrówka…

Na plecach plecak, na nogach trekkingi, w paszporcie wbite magiczne słowo „student”, w kieszeni parę funtów i wiersze Horacego, w sercu zapał! Powoli odhacza kolejne miejscowości. W jednych zatrzymuje się na chwilę, w innych nieco dłużej. Podziwia architekturę, kościoły, katedry. Odwiedza galerie. Obserwuje ludzi na ulicy i w knajpach.

Jego osoba budzi zainteresowanie. Plecak, kij, mapa rozłożona na stole, mówi z dziwnym akcentem, notatnik i ołówek w ręku. Czyżby włóczęga? Wagabunda? Nie! To student z Anglii, który postanowił pójść do Konstantynopola.

Nocuje w przytułkach, na komisariacie policji (!), w stodołach, w pokojach gościnnych knajp, u obcych ludzi, w zamkach i pałacach. Poznaje wielu ciekawych ludzi. Z jednymi rozmawia tylko chwilę, u innych gości po kilka dni otrzymując od nich adresy i listy polecające do znajomych, którzy mieszkają na trasie wędrówki Fermor’a.

Warto zaznaczyć, że Fermor wędrował po Niemczech na przełomie 1933 i 1934 roku, a więc chwilę po tym, jak Hitler doszedł do władzy. Miał niebywałą okazję być naocznym świadkiem, jakie nastroje panowały w ówczesnych Niemczech. Rozmowy z przypadkowo napotkanymi ludźmi też były interesujące i pozwalały mu wyrobić sobie opinię na temat niemieckiego społeczeństwa.

„Czas drogi” to pierwszy tom tej szczególnej podróżniczej trylogii. Fermor dociera do granicy węgierskiej. Dalsza podróż opisana jest w pozostałych tomach.

Czy polecam tę książkę? I tak, i nie. Z jednej strony jest bardzo ciekawa i nietuzinkowa. Jest tutaj wiele interesujących obserwacji. Jest też dużo odniesień do literatury i historii… Dużo za dużo… I to jest ten mały minus. Tak, też jestem zdziwiona, że to piszę. To niestety wprowadza dość mocny zamęt i sprawia, że motyw drogi zanika. Nie ukrywam, że też nieco utrudnia czytanie i wymaga naprawdę sporego skupienia. To nie jest zarzut, ale co niektórzy mogą przez to zniechęcić się do dalszej lektury. Mnie to nie zniechęciło, ale znacznie wydłużyło czas lektury.

Czy sięgnę po dwa pozostałe tomy? Oczywiście!




Komentarze

  1. W sumie lubię motyw drogi w literaturze, więc czemu by nie ? Pozdrawiam :-) .

    OdpowiedzUsuń
  2. Jeszcze zastanowię się nad lekturą tego tytułu.

    OdpowiedzUsuń
  3. Bardzo mnie zaciekawiłaś, lubię takie książki.

    OdpowiedzUsuń
  4. Czuję, że to będzie bardzo ciekawa trylogia, do jakiej warto zajrzeć.

    OdpowiedzUsuń
  5. Mam wrażenie, że to bardzo romantyzująca wizja bycia w drodze ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak właśnie jest... autor spisywał te wspomnienia wiele lat po owej wędrówce. Notatki robił w podróży na bieżąco, ale jego plecak wraz z tym notatnikiem został skradziony...

      Usuń
  6. Moja siostra uwielbia literaturę podróżniczą, dlatego jej polecę powyższą trylogię.

    OdpowiedzUsuń
  7. Brzmi całkiem interesująco. Będę mieć ten tytuł na uwadze. :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Myślę, że spodoba mi się ta lektura :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Książka już wcześniej wydawała mi się interesująca i pewnie po nią sięgnę, ale będę pamiętać o Twoich zastrzeżeniach. :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Ciekawa historia. Też lubię wędrować... Więc może i książka mi się spodoba :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Aktualnie czytam #259

Tana French, Z dala od świateł Od wydawcy: Najnowsza powieść pierwszej damy irlandzkiego kryminału. Nominowana do Goodreads Choice Awards 2020. Mała miejscowość w małym kraju. Żaden z jej mieszkańców nie jest taki, jaki się wydaje. Trudno rozpoznać, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem. Zwłaszcza jeśli się jest outsiderem. Cal Hooper, były detektyw policji z Chicago, osiedla się na irlandzkiej wsi. Zmęczony obracaniem się w środowisku przestępców, spodziewa się znaleźć tu spokój i poświęcić się wyłącznie remontowi domu i obcowaniu z przyrodą. Kiedy jednak miejscowy dzieciak prosi go o pomoc w odnalezieniu brata, Cal przekonuje się, że nie uda mu się uciec od tego, czym zajmował się w przeszłości ­– raz policjant, zawsze policjant. Musi sięgnąć po swoje stare metody, by przebić się przez gąszcz działań, motywów i wzajemnych relacji mieszkańców okolicy. Każdy z nich coś ukrywa, a wielu wolałoby, żeby przybysz z Ameryki zrezygnował ze swojego dochodzenia. I dają mu to odczuć w mniej lub b

Poezja #7

Dziś ponownie Rafał Wojaczek i dwa wiersze: Na jednym rymie (poświęcony Jadwidze Z.) i Była wiosna, było lato . Na jednym rymie Ile kwia­tów tyle świa­tów na tym świe­cie jed­nym Ile oczu tyle świa­tła na tym świe­cie ciem­nym Ile dzwo­nów tyle gło­su na tym świe­cie nie­mym Ile trwo­gi tyle wia­ry na świe­cie nie­wier­nym Ile wier­szy tyle praw­dy na świe­cie nie­pew­nym Ile męki tyle chwa­ły na świe­cie do­cze­snym Ile klę­ski tyle pę­tli na świe­cie śmier­tel­nym Ile śmier­ci tyle szczę­ścia na tym świe­cie nędz­nym Była wiosna, było lato Była wiosna, było lato, i jesień, i zima  Był poeta, co sezony cierpliwie zaklinał Na mieszkanie i na miłość, na trochę nadziei  Na obronę ode klęski, oddalenie nędzy Na ojczyznę, tę dziedzinę śmierci niechybionej  Na jawną różę uśmiechu pięknej nieznajomej Na prawo ważnego głosu, na wiersz nie bez echa  Na Księgę, która by mogła nie zwać się gazeta Na dzień dobry, na noc cichą, na sen, nie na koszmar  Na matkę, na ojca, wreszcie i na litość Boga

Aktualnie czytam #246

Erich Maria Remarque, Na Zachodzie bez zmian Od wydawcy: Powieść „Na Zachodzie bez zmian” należy do najgłośniejszych dzieł literatury XX wieku. Jej bohaterowie, podobnie jak sam autor, należą do „straconego pokolenia”: pokolenia, którego młodość przepadła w okopach pierwszej wojny światowej. Osiemnasto-, dziewiętnastolatkowie trafiają na front niemal prosto ze szkolnej ławy, namawiani przez nauczycieli do spełnienia obowiązku wobec ojczyzny. Czymże jednak jest ten obowiązek? – pytają siebie, świadomi, że strzelają do takich jak oni młodych, tęskniących za domem i pokojem i pytających o sens wojny wrogów. Mistrzowskie wniknięcie w emocje bohatera, gwałtowność opisu ataków z lądu i powietrza, atmosfera nieuchronności śmierci – wszystko to sprawia, że powieść ta do dziś przejmuje grozą. Wydawnictwo REBIS Rok wydania: 2021 Liczba stron: 192 Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu REBIS.