Fikcja, która może stać się faktem.

Robert Harris, Konklawe

Czy można stworzyć intrygujący thriller, którego osią wydarzeń jest wybór papieża? Okazuje się, że dla dobrego pisarza to zadanie jest jak najbardziej wykonalne. Takim pisarzem w moim przekonaniu jest Robert Harris.

Umiera papież. Wszystko wskazuje na to, że była to śmierć naturalna, choć cień wątpliwości zawsze się pojawia. Wszak mury Watykanu były świadkami różnych okoliczności. Życie kończy papież, który kreował ideę kościoła ubogiego. Z dalszej treści wynika, że Stolica Piotrowa zna już przypadek papieża, który abdykował. Możemy zatem przyjąć, że stworzona przez Harris’a historia zdecydowanie dotyczy przyszłości.

Po śmierci papieża zbiera się konklawe, które ma wybrać jego następcę. Kardynałowie dokonujący wyboru w odizolowaniu od świata będą przywoływać Ducha Świętego, aby poprowadził ich głosowanie. Wybierają przecież nie lada kogo, a papieża, który ma stanąć na czele całego kościoła katolickiego. Przebieg wydarzeń poznajemy z perspektywy jednego człowieka. Jest nim dziekan Kolegium Kardynalskiego – Lomeli. Od samego początku obdarzyłam tego bohatera sympatią. Rozważny, odpowiedzialny, taktowny, dyplomatyczny, a przy tym wszystkim serdeczny i życzliwy. Gdy nadejdzie odpowiednia chwila pokaże, że jest człowiekiem odważnym. Nic nie powstrzyma go przed tym, aby uchronić kościół katolicki przed nieodpowiednią osobą. Tym bardziej, że ta osoba będzie wiodła prym wśród kandydatów mających olbrzymią szansę na zgarnięcie tronu papieskiego. Z drugiej strony w kluczowym momencie wykaże się wielką pokorą i pogodzi się z wyborem. Widocznie tak miało być ...

W Kaplicy Sykstyńskiej zebrało się 118 kardynałów. I jak to w walce o władzę bywa powstało kilka frakcji. Jedna popierała kardynała, który nawoływał do powrotu do polityki papieskiej sprzed ostatniego Soboru Watykańskiego. Inne ugrupowanie będzie wsparciem dla kardynała, który głosi idee postępowe. Kolejna frakcja skupiła się wokół czarnoskórego kardynała, który mimo swoich dość kontrowersyjnych poglądów w każdym głosowaniu zbiera niepokojąco pokaźną sumę głosów. A może koniecznie trzeba wybrać włoskiego kandydata? Rzym tak długo czeka na papieża-rodaka. Jedno jest pewne. Trzeba wybrać osobę, która będzie w stanie poprowadzić kościół w dobrą stronę. I trzeba to zrobić szybko, żeby nie dać powodu do spekulacji, że kościół katolicki jest podzielony i brak w nim jedności.

A tymczasem na jaw wychodzą coraz bardziej kontrowersyjne grzeszki niektórych kandydatów. Nie byłoby to tak zatrważające, gdyby nie to, że skandale dotyczą wyłącznie faworytów konklawe. A to złamanie celibatu, a to zbytnie gromadzenie majątku i poszlaki wskazujące na to, że jeden z kardynałów dopuścił się kupowania sobie głosów. Ale i tak największą bombę Harris zostawił na koniec …

Harris stworzył rewelacyjną powieść, która porusza chyba wszystkie możliwe problemy, a przy tym nie jest chaotyczna czy niespójna. Czego tu nie ma! I mistyczne przywoływanie Ducha Świętego z prośbą o oświecenie. I racjonalne myślenie o konsekwencjach wyboru. I uświadomienie wielkości władzy, jaką daje piastowanie urzędu papieskiego.  I zwrócenie uwagi na to, że nie każdy tej władzy pożąda. I pojawienie się tajemniczego kardynała mianowanego do tej godności in pectore. I prześladowania chrześcijan. I niebezpieczne misje w krajach Trzeciego Świata. I kwestia rozwodników. I kwestia homoseksualistów. I pokusy czyhające wszędzie i na wszystkich. A jakie miejsce w hierarchii kościelnej mają sprawować kobiety?

Wszystkie współczesne problemy, z którymi boryka się kościół katolicki. Jakby tego było mało, są i ataki terrorystyczne, i media koczujące na Placu św. Piotra w oczekiwaniu na wyniki głosowania. A wszystko to wzbogacone mistrzowskimi opisami otoczenia, w którym dokonywały się wielkie rzeczy. Słowem, fikcja mocno osadzona w rzeczywistości. Fikcja, która może stać się faktem.