Przejdź do głównej zawartości

Kalendarium #17

10 sierpnia 1898 roku urodził się Tadeusz Dołęga-Mostowicz. Pisarz, scenarzysta, dziennikarz. Autor znanych i popularnych powieści, jak "Kariera Nikodema Dyzmy", "Znachor" i "Profesor Wilczur" (zainteresowanych zapraszam tutaj). Czy też nieco już zapomnianych, jak "Trzecia płeć" (i tutaj).



Etykiety:

Komentarze

  1. Skarlet - notatki z życia i podróży10 sierpnia 2020 14:15

    Cenię Dołęgę-Mostowicza za spostrzegawczość, za umiejętność "odkrywania" ludzkich cech.
    Z wielką przyjemnością czytam teksty, które Pani pisze. Miło jest widzieć tytuły, które rzadko pojawiają się, pomimo istnienia tak wielu stron o książkach.
    Zajrzałam do opinii o "Trzeciej płci" - podzielam odczucia.
    Pozdrawiam. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Wioleta Sadowska 10 sierpnia 2020 18:53

    Kiedyś zaczytywałam się w powieściach tego autora. Mam sporo jego książek w swojej biblioteczce. Popraw sobie datę urodzin pisarza.

    OdpowiedzUsuń
  3. ClaudiaMorningstar10 sierpnia 2020 19:29

    Znam jego twórczość.

    OdpowiedzUsuń
  4. Radosna10 sierpnia 2020 22:02

    Z przykrością i wstydem stwierdzam, że choć czytałam parę jego książkę. To zagłębiałaś się bardziej w jego biografię.

    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Monika Olga17 sierpnia 2020 08:28

      Nie ma co przeżywać... Jestem też historykiem, więc sprawdzanie dat i wydarzeń to dla mnie coś naturalnego :)

      Usuń
  5. Taki jest świat11 sierpnia 2020 08:21

    Sięgnęłam po książki tego Pisarza po zobaczeniu ekranizacji :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Monika Olga17 sierpnia 2020 08:29

      O tak, słynny "Znachor" i "Kariera Nikodema Dyzmy":)

      Usuń
  6. Carolyna's world11 sierpnia 2020 14:59

    Znam autora, ale jego twórczości nigdy nie czytałam

    OdpowiedzUsuń
  7. Agnieszka Kaniuk11 sierpnia 2020 15:16

    Bardzo lubią twórczość tego autora. 😊

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zmiana adresu blogowego

Zapraszam na  https://monikaolgalifestyle.blogspot.com/ Blog o książkach, o filmach, o podróżach, o modzie... Choć nie tylko. Mam nadzieję, że mimo tej zmiany zostaniecie ze mną i będziecie mi towarzyszyć podczas naszej blogowej przygody tak samo, jak do tej pory :)
9 komentarzy
Czytaj więcej

Aktualnie czytam #259

Tana French, Z dala od świateł Od wydawcy: Najnowsza powieść pierwszej damy irlandzkiego kryminału. Nominowana do Goodreads Choice Awards 2020. Mała miejscowość w małym kraju. Żaden z jej mieszkańców nie jest taki, jaki się wydaje. Trudno rozpoznać, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem. Zwłaszcza jeśli się jest outsiderem. Cal Hooper, były detektyw policji z Chicago, osiedla się na irlandzkiej wsi. Zmęczony obracaniem się w środowisku przestępców, spodziewa się znaleźć tu spokój i poświęcić się wyłącznie remontowi domu i obcowaniu z przyrodą. Kiedy jednak miejscowy dzieciak prosi go o pomoc w odnalezieniu brata, Cal przekonuje się, że nie uda mu się uciec od tego, czym zajmował się w przeszłości ­– raz policjant, zawsze policjant. Musi sięgnąć po swoje stare metody, by przebić się przez gąszcz działań, motywów i wzajemnych relacji mieszkańców okolicy. Każdy z nich coś ukrywa, a wielu wolałoby, żeby przybysz z Ameryki zrezygnował ze swojego dochodzenia. I dają mu to odczuć w mniej lub b
33 komentarze
Czytaj więcej

Poezja #7

Dziś ponownie Rafał Wojaczek i dwa wiersze: Na jednym rymie (poświęcony Jadwidze Z.) i Była wiosna, było lato . Na jednym rymie Ile kwia­tów tyle świa­tów na tym świe­cie jed­nym Ile oczu tyle świa­tła na tym świe­cie ciem­nym Ile dzwo­nów tyle gło­su na tym świe­cie nie­mym Ile trwo­gi tyle wia­ry na świe­cie nie­wier­nym Ile wier­szy tyle praw­dy na świe­cie nie­pew­nym Ile męki tyle chwa­ły na świe­cie do­cze­snym Ile klę­ski tyle pę­tli na świe­cie śmier­tel­nym Ile śmier­ci tyle szczę­ścia na tym świe­cie nędz­nym Była wiosna, było lato Była wiosna, było lato, i jesień, i zima  Był poeta, co sezony cierpliwie zaklinał Na mieszkanie i na miłość, na trochę nadziei  Na obronę ode klęski, oddalenie nędzy Na ojczyznę, tę dziedzinę śmierci niechybionej  Na jawną różę uśmiechu pięknej nieznajomej Na prawo ważnego głosu, na wiersz nie bez echa  Na Księgę, która by mogła nie zwać się gazeta Na dzień dobry, na noc cichą, na sen, nie na koszmar  Na matkę, na ojca, wreszcie i na litość Boga
34 komentarze
Czytaj więcej