Poezja #8

Jako że miesiąc maj obfituje w święta narodowe i państwowe tym razem będzie Marcin Świetlicki. Marcin Świetlicki i jego dwa wiersze o Polsce.

Polska 4

Mówiłem coś, myślałem, że mówię wyraźnie.

Kochałem i myślałem, że kocham wyraźnie.

Wierzyłem i myślałem, że wierzę wyraźnie.

To dwa patyki, to kamyk.

Niech rozmawiają.

Polska trzy

Dziesiąta rano w Polsce, żurek, dwie połówki

jajka, cztery beżowe kawałki kiełbasy.

Dziesiąta jedenaście, pierwsza pięćdziesiątka

winiaku klubowego. W tramwaju nie siadać,

bo trzeba zaraz ustępować. Natychmiast nadchodzi

pani w ciąży, w dodatku kombatantka i

z dzieckiem na ręku plus ćwierćinwalidka.

Miałem na ścianie w pracy obraz wykonany

przez M. Maciejowskiego, zatytułowany

"Z prezydentem Aleksandrem Kwaśniewskim i

jego żoną Jolantą" - żoną lub małżonką -

nie pamiętam - albowiem Autor zabrał obraz

rzekomo na wystawę, ale jak donoszą

życzliwi - to następnie podstępnie go sprzedał.

Więc gdzie jest sprawiedliwość? To szalenie polskie:

dać, zabrać, sprzedać. Na przykład w Bułgarii

nikt by, na pewno nikt by tak się nie zachował.

Krzywdziłem wielokrotnie, ale odkupuję

boleśnie swoje winy tu, w tej chwili, w Polsce.

Omawiam to obszerniej w innych wierszach, teraz

mówimy o problemie M. Maciejowskiego.

Wzywam: wy wszyscy sfrustrowani, wy

absolwenci przeróżnych Akademii Sztuk

Pięknych, wy połączcie wszyscy swoje siły,

namalujcie pospołu ogromnego M.

Maciejowskiego, niech ma oczek sześćset

i tysiąc dwieście rączek, niech kolorystyka

będzie zdumiewająca, wy to potraficie,

niechaj rama obrazu będzie pozłacana

i niech obraz zawiśnie w Sukiennicach albo

jakiejś Zachęcie, niech Daniel Olbrychski

przyjdzie i obraz zniszczy, i niech media wszystkie

się tym faktem zachłysną, niech Daniel Olbrychski

wyzna, że obraz mu przypomniał potwora z dzieciństwa...