monika olga czyta

Roald Amundsen, Lot do Bieguna Północnego (Biała śmierć) Tym razem dosłownie kilka słów o książce. Niedawno przybliżałam sylwetkę Roalda Amundsena przy okazji recenzji jego biografii (więcej znajdziecie TU ). Dzisiejszy wpis poświęcony jest jednej z licznych wypraw Roalda Amundsena, ale wyprawy nietypowej, bo lotniczej. Amundsen musiał zawsze być pierwszy w czymś. Biegun Północny został już dawno zdobyty, choć nie obyło się bez kontrowersji. Ale eksploracja bieguna z lotu ptaka ? To była nowość! Pierwsza wyprawa lotnicza ze Spitsbergenu została zaplanowana nie przez kogo innego, tylko przez Roalda Amundsena w 1925 roku. W swojej książce Amundsen zdał relację z tej ekspedycji nie szczędząc szczegółów. Jednak nie pisał tylko o poszczególnych etapach wyprawy, ale też (a może przede wszystkim) o swoich emocjach, które mu wtedy towarzyszyły. Czy ta książka mnie porwała? Nie do końca, aczkolwiek jest bardzo ciekawa. Z pewnością jest interesującą lekturą, choćby z tego względ

Dom Wydawniczy REBIS zaprasza na ciekawe wydarzenie. Targi Książki Historycznej (Warszawa) oraz Wrocławskie Targi Dobrych Książek.

Roald Amundsen, Lot do Bieguna Północnego (Biała śmierć) Od wydawcy: Pionierski lot do Bieguna Północnego. Rok 1925. Roald Amundsen, pierwszy zdobywca Bieguna Południowego, amerykański polarnik Lincoln Ellsworth oraz Hjalmar Riiser-Larsen, norweski pilot i polarnik podejmują niezwykle ryzykowną wyprawę. Kupują dwa samoloty Dornier Do JWal zdolne lądować na wodzie i przez to nazywane „flying boats” – „latające łódki”. Ochrzczone zostały jako Nr 24 i Nr 25. Załodze udaje się wystartować ze Spitsbergenu i wylądować blisko bieguna – niestety ciężko uszkadzając jedną z maszyn. Zaczyna się kilkutygodniowa walka o przetrwanie, której nie planowali. Wydawnictwo Ciekawe Miejsca R ok wydania: 2012 Liczba stron: 118 TU można znaleźć kilka słów o biografii Roalda Amundsena.

Sofi Oksanen, Oczyszczenie  Napiszę to na samym początku. Ta powieść jest rewelacyjna! Sofi Oksanen odsłania czytelnikom historię Aliidy i Zary niespiesznie, powoli, bez porządku chronologicznego. Taki zabieg sprawia, że cały czas pozostajemy w napięciu. Nie do końca rozumiemy zachowania i motywacje głównych bohaterek, a dopiero następne odsłony pokazują, jak bardzo można się pomylić posługując się schematami czy też stereotypami. Dopiero z czasem, gdy obraz nabiera wyraźniejszych kształtów, a my rozumiemy więcej i więcej widzimy jak bardzo może zmienić się perspektywa. I to wszystko dotyczy przede wszystkim Aliide. Historia Zary jest bardziej przewidywalna… A wszystko rozgrywa się z Estonią w tle. Estonią, w której przemiany historyczno-społeczne poczynając od 1936 do 1949 roku zmieniały się jak w kalejdoskopie. Stagnacją był czas, gdy Estonia znalazła się pod powojenną okupacją ZSRR aż do 1991 roku. Aliide. Co takiego w swoim życiu zrobiła, że w rodzinnej wiosce była znienawi

Nocny spacer po Arbacie i Nowym Arbacie...

Sobotni spacer uliczkami Sopotu...

Poruszająca historia, która jest historią wielu rodzin. Reżyserka, Moonika Siimets, przenosi nas w lata 50-te.  Estonia jest jedną z republik radzieckich. W kraju od dawna panoszy się komunizm i propaganda stalinowska. Wszelkie zachowania odbiegające od normy uznawane są za wrogą działalność przeciwko Związkowi Radzieckiemu. Są jednak Estończycy, którzy pamiętają czasy niepodległej Estonii i którzy nie mogą pogodzić się z obecną sytuacją. Cóż jednak mogą zrobić,  gdy jest ich garstka, a na dodatek krąży nad nimi widmo więzienia i wywózki na Syberię... Wystarczy donos,  że ktoś śpiewa estońskie pieśni patriotyczne,  że ktoś przechowuje w domu estońska flagę.... A jeżeli tym kimś jest była dyrektorka szkoły to trzeba działać skutecznie. Leeloo (fenomenalna kreacja aktorska Heleny Marii Reisner) jest małą dziewczynką, kiedy po jej matkę przychodzą panowie w czarnym płaszczu. Jeszcze wszystkiego nie rozumie, ale pan w czarnym płaszczu już zawsze będzie wzbudzał w niej jedynie strach

Sofi Oksanen, Oczyszczenie  Od wydawcy: Gorzka, ale piękna książka, wytrzymująca porównanie zarówno z Pokutą Iana McEwana, jak i z najlepszymi współczesnymi powieściami sensacyjnymi. („Kirkus Reviews”) Estonia, rok 1992. Pewnego dnia na podwórzu przez swoją chatą stara, samotna Aliide Truu znajduje młodą dziewczynę w stanie skrajnego wyczerpania. Doszedłszy nieco do siebie, wciąż przestraszona i zalękniona Zara mówi, że została pobita przez męża, jednak prawda, którą czytelnik poznaje w toku niespiesznej, ale trzymającej w niezwykłym napięciu narracji, jest znacznie bardziej dramatyczna. Aliida, która też skrywa przerażającą tajemnicę sprzed lat, w wyniku spotkania z Zarą uświadamia sobie, że choć czasy są już inne, zmory przeszłości nie zniknęły, tylko zmieniły przebranie. Mrocznym jądrem Oczyszczenia jest zdrada, do której popychają człowieka rozpacz i beznadzieja. Wspaniale napisana powieść, głęboka i mądra. Wydawnictwo Świat Książki Rok wydania: 2010

Tommi Kinnunen, Cztery drogi Cztery drogi to piękna powieść, choć niełatwa. To historia pewnej rodziny z fińskiej prowincji, której perypetie poznajemy z perspektywy czterech bohaterów. Wszystkie obrazy wzajemnie się przeplatają, by w końcu stworzyć spójną całość. Bo tylko wtedy jesteśmy w stanie zrozumieć zachowania i postawy bohaterów, a mam tu na myśli szczególnie Lahję. Lahja. To jej postać wprowadza nas do powieści. To ona towarzyszy nam cały czas i to ona, choć niebezpośrednio, zamyka historię. Lahja to kobieta silna i niezależna. Zupełnie jak jej matka – Maria. Tak samo jak matka samotnie wychowuje córkę – Annę, ale do czasu. Bo w przeciwieństwie do swojej matki ona chce stworzyć pełną rodzinę. Chce mieć wsparcie w mężczyźnie. Chce, by to on był głową rodziny i ponosił za nią odpowiedzialność. Ona mimo całej swej samodzielności i przedsiębiorczości jak na owe czasy nie chce przejmować na siebie roli przynależnej mężczyźnie. Gdy na jej drodze staje Onni wydaje się,

Tym razem miasto nocą... A tym miastem jest stolica Białorusi - Mińsk.