monika olga czyta

Jadwiga Śmigiera, Mój kraj nad Wisłą  Tę książkę kupiłam w listopadzie 2019 roku. I co jakiś czas czytałam ją wybiórczo. Jednak tym razem było inaczej. Przeczytałam ją od deski do deski jednym tchem. Jak to wyjaśnić? W moim przypadku powodów jest wiele…  Tak samo jak autorka książki (a zarazem blogerka, zainteresowanych zapraszam tutaj ) kocham nasz kraj nad Wisłą. Mimo tego, że lubię poznawać inne kraje, inną kuchnię, inną kulturę to niezaprzeczalnie w Polsce jestem zakochana . Nie wylewam łez dlatego, że nie wybieram się w dalekie i egzotyczne podróże. Podróże po naszym kraju są też cudowne. I doskonale pokazała to Stokrotka.  Jest tyle pięknych miejsc wartych odwiedzenia. Każdy znajdzie coś dla siebie. I ci, którzy chcą wypoczywać z dala od zgiełku. I ci, dla których numerem jeden są wspaniałe pejzaże. I ci, którym duchy niestraszne. I ci, którzy szukają śladów przeszłości w zatłoczonych miastach. Słowem: dla każdego coś miłego .  „Mój kraj nad Wisłą” to nie jest książka typowo pod

Jadwiga Śmigiera, Mój kraj nad Wisłą  Od wydawcy:  Z okresu młodości pamiętam „zdobywanie”, zamawianie i „wyławianie” map i atlasów z bardzo dziwnych miejsc. Traktowane były jak bezcenny skarb, absolutnie konieczny przy planowaniu i ruszeniu w jakąkolwiek podróż.  Dzisiaj takim bezcennym skarbem dla wszystkich planujących wyjazd, a nawet dla tych, którzy chcą lepiej poznać swoje miasto, akurat opisane przez autorkę, staje się ta książka przedstawiająca krainę naszych korzeni.  Znajomy poeta zapytał mnie: „Co czytasz?” Nie wiedziałam, jak w jednym zdaniu odpowiedzieć, bo oprócz tego, że książka jest „do czytania”, to jest swoistym „bedekerem” i zbiorem ciekawostek historycznych. Wśród nich znaleźć można bohaterów miejscowych legend, którzy ubarwiają opowieść. Znakomita książka nie tylko na wakacje. Ledwie ją przeczytałam, a już mam ochotę wrócić do kilku fragmentów. Wielką wartością treści tej książki jest to, że wszystkie opisane miejsca autorka sama zobaczyła, sprawdziła i rzetelnie,

Andrzej Stasiuk, Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna  Stereotypy. Stereotypy. Stereotypy. To jest sztuka o stereotypach . Zakorzenionych w naszych świadomościach. Do bólu prawdziwych. Bo każdy stereotyp ma swoje źródło w … prawdzie.  „Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna” to doskonałe żonglowanie wizerunkami przedstawicieli Zachodu i Wschodu. I gdzieś po środku spotykają się te dwie siły. Zatem jest to „pieśń o Kacapach, pieśń o Szkopach, pieśń o Polaczkach”. I te dwie, a nawet trzy siły żyją ze sobą w dziwacznej symbiozie . Okazuje się, że każdy każdemu jest potrzebny. I tak jedni ganiają auta z Zachodu na Wschód, a drudzy ludzkie organy ze Wschodu na Zachód. Jedni mają kapitał materialny, drudzy mają kapitał ludzki… W uproszczeniu tak można podsumować to, co autor próbuje przekazać.  Symbioza i owszem. Interesy bardziej czy mniej legalne i owszem. Ale biada wstawiać polskie serce do niemieckiego ciała! Niewyobrażalne. I nie pomaga tutaj fakt, że to polskie serce na

Tym razem Wisława Szymborska i "Pochwała snów"...  Bo w snach można wszystko :) We śnie ma­lu­ję jak Ver­me­er van Delft. Roz­ma­wiam bie­gle po grec­ku i nie tyl­ko z ży­wy­mi. Pro­wa­dzę sa­mo­chód, któ­ry jest mi po­słusz­ny. Je­stem zdol­na, pi­szę wiel­kie po­ema­ty. Sły­szę gło­sy nie go­rzej niż po­waż­ni świę­ci. By­li­by­ście zdu­mie­ni świet­no­ścią mo­jej gry na for­te­pia­nie. Fru­wam jak się po­win­no, czy­li sama z sie­bie. Spa­da­jąc z da­chu umiem spaść mięk­ko w zie­lo­ne. Nie jest mi trud­no od­dy­chać pod wodą. Nie na­rze­kam: uda­ło mi się od­kryc Atlan­ty­dę. Cie­szy mnie, że przed śmier­cią za­wsze po­tra­fę się zbu­dzić. Na­tych­miast po wy­bu­chu woj­ny od­wra­cam się na le­pr­szy bok. Je­stem, ale nie mu­szę być dziec­kiem epo­ki. Kil­ka lat temu wi­dzia­łem dwa słoń­ca. A przed­wczo­raj pin­gwi­na. Naj­zu­peł­niej wy­raź­nie.

  Radosnych, spokojnych i przede wszystkim zdrowych Świąt Bożego Narodzenia!

Andrzej Stasiuk, Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna  Od wydawcy:  Andrzej Stasiuk urodził się w 1960 roku w Warszawie. Mieszka w Beskidzie Niskim. Prozaik i eseista. Autor „Murów Hebronu”, ”Dukli”, „Opowieści galicyjskich”, ”Jadąc do Babadag” i kilku innych książek. Sztuka „Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna” powstała na zamówienie Dusseldorfer Schauspielhaus i stanowi część większego projektu „Nowa Europa. Czekanie na barbarzyńców”.  Szowinistyczny kierowca opla pozwala na transplantację serca dopiero, gdy dowiaduje się, że polski dawca studiował germanistykę. W tej scenie, w pełni ujawnia się absurdalny humor „Nocy”.  Juergen Berger („Sueddeutsche Zeitung”) Jeżeli istnieje na świecie człowiek, który potrafiłby przełamać wielowiekowe uprzedzenia i pogodzić Niemców i Polaków, to jest nim Andrzej Stasiuk. Tekst, który polski prozaik napisał na zamówienie teatru w Düsseldorfie, łączy dwie nacje mądrzej niż Unia Europejska.  Roman Pawłowski („Gazeta Wyborcza”)  Wyda

Pierre Lemaitre, Kolory ognia  Wyśmienita uczta czytelnicza! Na którą zresztą liczyłam. Pierre Lemaitre po raz kolejny w rewelacyjny sposób rozprawia się z tym, co w człowieku najgorsze (niezależnie od czasów). I robi to kapitalnie. A nutki ironii i sarkazmu tylko dodają smaczku całości.  To powieść nie tylko o przekrętach, dewiacjach seksualnych, intrygach, oszustwach podatkowych… To też powieść o zemście. Ale też o godności. A wszystko na tle zmieniającej się Europy między dwiema wielkimi wojnami .  Madeleine. To ona jest bohaterka numer jeden. Poznajemy ją w momencie niezwykle dla niej trudnym. Trwa pogrzeb jej ojca. Jakby tego było mało z okna wypada jej synek. Uratowany! I to było dla Madeleine najważniejsze. To nic, że mały Paul będzie sparaliżowany do końca życia. Ona, Madeleine, zrobi wszystko, aby przychylić mu nieba. Będzie się nim opiekować non stop. Będzie robić wszystko, aby był szczęśliwy mimo swego kalectwa. Szargana wyrzutami sumienia, że do tego wypadku w ogóle doszło

Stanisław Lem, Szpital Przemienienia  Od wydawcy:  Od „Szpitala Przemienienia” zaczyna się droga pisarska Lema. Powieść to inna niż pozostałe, bo współczesna, a nawet "wojenna". A przecież udało się w niej autorowi — na małej przestrzeni odciętego od świata szpitala psychiatrycznego — zainscenizować dramat człowieka. Człowieka jako istoty rozdartej dziwacznie między umysł i ciało, a przy tym desperacko poszukującej sensu egzystencji i próbującej ocalić swój etyczny instynkt w obliczu nowego europejskiego nihilizmu, atakującego od zewnątrz i także od środka — pod postacią choroby duszy. Wbrew pozorom, najważniejsze książki fantastyczne Lema tu, w „Szpitalu Przemienienia”, mają swoje korzenie.  Wydawnictwo Storybox.pl. LEM.PL, Audioteka.pl  Czas nagrania: 7 godzin 42 minuty  Czyta: Andrzej Blumenfeld  TU z kolei możecie przeczytać kilka słów o "Solaris".

Agata Christie, Ten czwarty  Od czasu do czasu lubię sięgać po krótkie formy. Tym razem to słuchowisko na podstawie opowiadania Agaty Christie „Ten czwarty”. I jak zawsze jestem pod wrażeniem. I formy, i treści.  Twórczość Agaty Christie odkrywam od niedawna . I teraz tak sobie myślę, że chyba tak miało być. Być może wcześniej nie doceniłabym jej tak, jak doceniam teraz.  „Ten czwarty”. Opowiadanie niezbyt obszerne, ale…  Trzech znajomych ku swemu zaskoczeniu spotyka się w pociągu. Aby umilić sobie czas prowadzą rozmowę. A bohaterką tej rozmowy jest niejaka Felice. Ale ta Felice nie była zwykłą dziewczyną. Otóż miała ona kilka osobowości . A na dodatek popełniła samobójstwo przez … uduszenie! Czy to w ogóle możliwe? Czy wola pozbawienia samej siebie życia była w niej aż tak silna? Która z jej wcieleń pokusiła się na własne życie?  W pewnym momencie do rozmowy włącza się jeszcze jeden pasażer. Ten czwarty. Ten, na którego wcześniej nikt nie zwracał uwagi. I cóż się okazało? Otóż on tę F

Agata Christie, Ten czwarty  Od wydawcy:  Słuchowisko w wyśmienitej obsadzie aktorskiej, przygotowane na podstawie opowiadania o tym samym tytule.  Występują: Marian Opania, Krzysztof Gosztyła, Andrzej Ferenc, Krzysztof Kołbasiuk, Marek Bargiełowski  Tu i tu możecie przeczytać kilka słów o wcześniej zrecenzowanych audiobookach.  Wydawnictwo Mozaika Sp. z o.o.  Czas nagrania: 44 minuty

Rzadko kiedy biorę udział w zabawach blogowych, ale teraz pomyślałam: "Czemu nie?!"  Mój dzień w książkach 2020 wygląda tak: Zaczęłam dzień (z) "Malarzem Dusz". W drodze do pracy zobaczyłam "Pałac lodowy" i przeszłam obok "Muzeum luster" żeby uniknąć "Współlokatorów", ale oczywiście zatrzymałam się przy "Szmaragdowej tablicy". W biurze szef powiedział: "Trzeba to zabić". i zlecił mi zbadanie "Mrocznego siedliska". W czasie obiadu z "Siostrą Słońca" zauważyłam "Gasnące ognie" pod "Przełęczą Diatłowa". Potem wróciłam do swojego biurka "I nie było już nikogo". Następnie, w drodze do domu, kupiłam "Dzienniki kołymskie" ponieważ mam "Proces". Przygotowując się do snu, wzięłam "Ziarno prawdy" i uczyłam się "Z pamiętników młodej mężatki", zanim powiedziałam dobranoc "Mojemu Michaelowi".

Krzysztof Czeczot, Jan Karski  Serial audio  Kapitalna lekcja z historii. Takim produkcjom mówię zdecydowane TAK!  To oczywiście tylko wycinek z życia Jana Karskiego, ale tak skomponowany, że słuchacz nie ma wątpliwości, w jak trudnych warunkach przyszło Karskiemu wypełniać jego misję.  Bal. Śmiech. Zabawa. Dziewczyna. To początek. Później wezwanie do stawienia się w koszarach. Nastroje już nie były takie wesołe, ale nadal nie beznadziejne. Zaczęło się! A później…  Przegrana kampania wrześniowa. Niewola sowiecka, z której podstępem udało mu się wydostać. A w tle Przemyśl podzielony między okupantów niemieckich i radzieckich. Teraz to San jest granicą… Udana ucieczka z transportu niemieckiego.  Warszawa. Jakże inna od tej, którą opuścił tuż przed wybuchem wojny. To już nie jest jego miasto. Co robić? Jak walczyć?  Kurier. To doskonałe zajęcie dla kogoś z tak fenomenalną pamięcią i znajomością języków obcych. Ale… Jan Karski musiał nauczyć się, że informacje ma przekazać, a nie kome

Jesienne Bory Tucholskie...

Ponownie Julian Tuwim . Tym razem wiersz, do którego wracam nieustannie od pierwszego przeczytania. A było to ponad dwadzieścia lat temu! "Nauka" Nauczyli mnie mnóstwa mądrości, Logarytmów, wzorów i formułek, Z kwadracików, trójkącików i kółek Nauczali mnie nieskończoności. Rozprawiali o "cudach przyrody", Oglądałem różne tajemnice: W jednym szkiełku "życie w kropli wody", W innym zaś - "kanały na księżycu". Mam tej wiedzy zapas nieskończony; 2IIR i H2S04, Jabłka, lampy, Crookes'y i Newtony, Azot, wodór, zmiany atmosfery. Wiem o kuli, napełnionej lodem, O bursztynie, gdy się go pociera... Wiem, że ciało pogrążone w wodę Traci tyle, ile... et cetera. Ach, wiem jeszcze, że na drugiej półkuli Słońce świeci, gdy u nas jest ciemno! Różne rzeczy do głowy mi wkuli, Tumanili nauką daremną. I nic nie wiem, i nic nie rozumiem, I wciąż wierzę biednymi zmysłami, Że ci ludzie na drugiej półkuli Muszą chodzić do góry nogami. I do dziś mam taką szkolną trwo

6 grudnia 1953 roku w Warszawie zmarł Konstanty Ildefons Gałczyński . Polski poeta.. Po jego twórczość niezmiernie często sięgali inni artyści. Wiersze Gałczyńskiego wyśpiewali między innymi Kazik Staszewski z Kultem, Piotr Fronczewski, Katarzyna Groniec, Grzegorz Turnau, Magda Umer i Marek Grechuta. To słynne i niezwykle przejmujące "Ocalić od zapomnienia" to właśnie słowa Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego...

Krzysztof Czeczot, Jan Karski  Serial audio  Od wydawcy:  Serial audio „Jan Karski” opowiada historię życia Jana Kozielewskiego (ps. Jan Karski) dziejącą się w latach 1939 – 1943, od przystąpienia do konspiracji, aż po rozmowę z prezydentem Stanów Zjednoczonych F.D.Roosevltem, w trakcie której Emisariusz, jako naoczny świadek zdarzeń, opowiedział o tragicznej sytuacji w okupowanej Polsce oraz o eksterminacji Narodu Żydowskiego.  W słuchowisku opowiadamy w jaki sposób funkcjonowało Państwo Podziemne, przedstawiamy drogę Jana Karskiego do Waszyngtonu, przechodząc chronologicznie przez najważniejsze epizody z życia naszego bohatera.  Serial „Karski” to opowieść o odwadze, przyzwoitości, niezłomności ducha i sile człowieczeństwa. To powieść o ludziach, którzy mimo życia pod ciągłą presją brutalnego terroru, potrafili przeciwstawić się złu, które zadomowiło się w Polsce.  Serial realizowany jest w kilku językach: polskim, niemieckim, angielskim, rosyjskim, słowackim, francuskim oraz wł

Agata Christie, I nie było już nikogo  Kapitalny kryminał! Agata Christie mistrzowsko uknuła tę intrygę . To doskonały przykład na to, że dobry kryminał to nie taki, który liczy pięćset stron, akcja gna do przodu z prędkością światła, krew się leje, a bluzgi rzucane są przez każdego niemal bohatera. Gdzie brutalność to podstawa. Nic z tych rzeczy! Idealny kryminał to taki, w którym znajdujemy nie tak prostą zagadkę i (uwaga!) morał. Tak, morał. Ale po kolei…  Jest tajemniczy U.N. Owen. To gospodarz nie byle jaki. Należy do niego cała wyspa. I ów U.N. Owen pewnego razu zaprasza na swoją wyspę gości. Jest ich dziesięcioro. Jak się okazało to zupełnie przypadkowi ludzie. Ale nie to ich zaniepokoiło. Zaniepokoiła ich nieobecność gospodarza. Zaniepokoił ich fakt, że żaden z nich tak naprawdę nie wiedział, kim jest U.N. Owen. Ale nic to. Postanowili póki co skorzystać z jego gościnności i przy najbliższej okazji po prostu wrócić na ląd. Przed nimi nieskromna kolacja… Nikt z nich nie przewi