nie ilość, a jakość się liczy

Andrzej Stasiuk, Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna 

Stereotypy. Stereotypy. Stereotypy. To jest sztuka o stereotypach. Zakorzenionych w naszych świadomościach. Do bólu prawdziwych. Bo każdy stereotyp ma swoje źródło w … prawdzie. 

„Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna” to doskonałe żonglowanie wizerunkami przedstawicieli Zachodu i Wschodu. I gdzieś po środku spotykają się te dwie siły. Zatem jest to „pieśń o Kacapach, pieśń o Szkopach, pieśń o Polaczkach”. I te dwie, a nawet trzy siły żyją ze sobą w dziwacznej symbiozie. Okazuje się, że każdy każdemu jest potrzebny. I tak jedni ganiają auta z Zachodu na Wschód, a drudzy ludzkie organy ze Wschodu na Zachód. Jedni mają kapitał materialny, drudzy mają kapitał ludzki… W uproszczeniu tak można podsumować to, co autor próbuje przekazać. 

Symbioza i owszem. Interesy bardziej czy mniej legalne i owszem. Ale biada wstawiać polskie serce do niemieckiego ciała! Niewyobrażalne. I nie pomaga tutaj fakt, że to polskie serce należało do młodzieńca studiującego germanistykę. Stary Niemiec nie da nabrać się na takie sztuczki… 

Stasiuk wybornie wyłuskał ze wszystkich stereotypów to, co najistotniejsze i to, co najbardziej oddaje różnice pomiędzy Niemcami, Polakami i Rosjanami. Zrobił to celnie i trafnie. Jest trochę śmiesznie, a trochę straszno … Po jego stwierdzeniu, że Ruski niczemu się nie dziwi nie miałam wątpliwości, że Stasiuk wie, o czym pisze. 

Nie pozostaje mi nic innego, jak zachęcić do lektury. Ta niewielka objętościowo sztuka, zawiera w sobie tyle treści, że po raz kolejny sprawdza się powiedzenie: nie ilość, a jakość się liczy.