Dziś ponownie Rafał Wojaczek i dwa wiersze: Na jednym rymie (poświęcony Jadwidze Z.) i Była wiosna, było lato . Na jednym rymie Ile kwiatów tyle światów na tym świecie jednym Ile oczu tyle światła na tym świecie ciemnym Ile dzwonów tyle głosu na tym świecie niemym Ile trwogi tyle wiary na świecie niewiernym Ile wierszy tyle prawdy na świecie niepewnym Ile męki tyle chwały na świecie doczesnym Ile klęski tyle pętli na świecie śmiertelnym Ile śmierci tyle szczęścia na tym świecie nędznym Była wiosna, było lato Była wiosna, było lato, i jesień, i zima Był poeta, co sezony cierpliwie zaklinał Na mieszkanie i na miłość, na trochę nadziei Na obronę ode klęski, oddalenie nędzy Na ojczyznę, tę dziedzinę śmierci niechybionej Na jawną różę uśmiechu pięknej nieznajomej Na prawo ważnego głosu, na wiersz nie bez echa Na Księgę, która by mogła nie zwać się gazeta Na dzień dobry, na noc cichą, na sen, nie na koszmar Na matkę, na ojca, wreszcie i na litość Boga
Klimatycznie...oj jak klimatycznie:D
OdpowiedzUsuńpozdrawiam serdecznie znad filiżanki kawy :)
To prawda. Kiedyś tak nie było, a przynajmniej ja tego nie dostrzegałam :)
UsuńNigdy nie byłam w Bydgoszczy, ale mocno kusisz mnie by to zmienić. 😊
OdpowiedzUsuńPrzyznam, że nie byłam jeszcze w Bydgoszczy.
OdpowiedzUsuńZachęcam do odwiedzin :)
UsuńPotrafisz ładnie uchwycić moment :)
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję za miłe słowa :)
UsuńBardzo klimatycznie :) Zaintrygowało mnie 3 zdjęcie. Cóż to za postać zawieszona nad wodą?
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
To rzeźba "Przechodzący przez rzekę" :)
UsuńBardzo oryginalna. Super :)
Usuń:)
Usuń