Tu wszystko ma drugie dno.

Stuart Turton, Siedem śmierci Evelyn Hardcastle 

Siedem śmierci Evelyn Hardcastle to niebanalna powieść, która od samego początku niesamowicie wciąga. Od samego początku czuć pewne napięcie, podekscytowanie podszyte strachem i niepewnością. I to zaciekawienie… Co będzie dalej? Co nowego dostrzeże Aiden będąc w kolejnym wcieleniu? Komu może ufać, a komu nie? Jakie sojusze warto zawierać? Czy uda mu się uciec przez niebezpieczeństwem? Czy zdoła na czas rozwikłać zagadkę? Wszak chodzi o jego życie… Czy w tym wszystkim nie zatraci siebie? Czy nie przestanie wierzyć w to, że ludzie naprawdę mogą się zmienić? Na lepsze… A na końcu pytanie z zupełnie innej beczki – czy warto podejmować trud resocjalizacji?

Aiden Bishop. To główny bohater, który zostaje uwikłany w mroczną i niebezpieczną grę. Gdy już zrozumie jej reguły będzie walczył wykorzystując inteligencję, zdolności i spryt każdego wcielenia. Wystarczy, że jedno już zmarnował. Nie ma zamiaru drugi raz popełnić tego samego błędu. Pytanie jest proste: kto zabił Evelyn Hardcastle? Prawidłowa odpowiedź przyniesie wolność. Nie tylko z Blackheath. Ale uwaga! Wygrać może tylko jedna osoba…

I tak zostajemy świadkami jak przez kolejne dni Aiden Bishop przeżywa ten sam dzień, ale w innych wcieleniach. Tym samym na problem może spojrzeć z zupełnie innych perspektyw. Skrzętnie składa w jedną całość całą historię, choć nie jest ona prosta. Bo tu, w Blackheath, nic nie jest proste. Każdy ma swoje tajemnice. Każdy ma swoje plany. Każdy działa tylko i wyłącznie we własnym interesie. Oprócz Aidena…

Nie pamięta już, dlaczego tu się znalazł. Nie pamięta już, kim jest naprawdę. Czy ten głos, który słyszy w swojej głowie to jego prawdziwe ja? Jeśli tak, niech mówi jak najczęściej i jak najgłośniej.

Przyznam, że z takim pomysłem, który w swojej powieści zrealizował Stuart Turton zetknęłam się chyba po raz pierwszy. Autor zaczerpnął z kilku różnych gatunków, które pozornie odległe tu współgrają ze sobą znakomicie. Pomysł na fabułę jest pierwszorzędny. Jest intrygująca zagadka, którą trzeba rozwiązać. Są ciekawi i barwni bohaterowie, którzy tę zagadkę próbują rozwiązać. Chronologia czasu jest zachwiana, bo przeżywają w kółko ten sam dzień. Wciąż od nowa i od nowa. Choć Aiden czas ma ograniczony. Tu nic nie jest oczywiste. Wszystko jest złudzeniem, mirażem, iluzją…  Tu nic nie jest rzeczywiste. Tu odpowiedzi należy szukać w przeszłości. A co z przyszłością?

No właśnie… Tu wszystko ma drugie dno. Bo nie chodzi jedynie o udzieleniu jednoznacznej odpowiedzi na konkretne pytanie. Pytań pojawia się o wiele więcej i tak naprawdę dotyczą tylko i wyłącznie nas samych. Kim jesteśmy? Jakie emocje przeważają w naszym życiu? Czym w naszym życiu się kierujemy? Co determinuje nasze działania? Co robimy z prawdą? Nawet niewygodną… Czy potrafimy wybaczyć? Nawet te krzywdy, które bardzo nas poraniły… Czy jesteśmy gotowi dać innym drugą szansę? Czy potrafimy dostrzegać zmiany i patrzeć w przyszłość zostawiając przeszłość za plecami? Czy ludzie naprawdę potrafią się zmienić? Czy to tylko gra pozorów i kolejna maska, aby jedynie osiągnąć swój cel?

Kto nie czytał, niech szybko nadrabia.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Albatros.