Kino #22

Parasite. Pasożyt. To tytuł południowokoreańskiego filmu w reżyserii Joon-ho Bong'a. Dwie rodziny. Mąż, żona, córka, syn. I na tym podobieństwa się kończą. Jedni mieszkają w luksusowej willi, drudzy w slumsach. Jedni prowadzą dostatnie życie, drudzy ledwo wiążą koniec z końcem. Ale… jedni są doskonałymi aktorami i manipulatorami, a drudzy dają się wodzić za nos jak małe dzieci. I tym razem jest odwrotnie. 

Bo to ci biedniejsi wykazali się sprytem, brawurą, pomysłowością, zaradnością i błyskotliwością. Opracowali doskonały plan i realizowali go krok po kroku. Mieli silną motywację. Najpierw syn. Otrzymał posadę korepetytora córki tych bogatych. Okazało się, że posiada nie tylko umiejętność posługiwania się językiem angielskim, ale potrafi też wyśmienicie wykorzystywać nadarzające się okazje. I tak wkręcił do pracy swoją siostrę. Pozostali jeszcze rodzice. Szkopuł w tym, że stanowiska, które mogli objąć w bogatym domu są już zajęte. Więc tu należało zawalczyć nieco inaczej. Ale ich już nic nie mogło zatrzymać. Tak bardzo pragnęli odmienić swój los. Tak bardzo pragnęli mieć choć namiastkę luksusowego życia. Życie złudzeniami im nie przeszkadzało. Mało tego! Byli dumni z siebie, że udało im się zmanipulować rodzinę Parków. 

Można mieć pieniądze, można uczyć się w dobrych szkołach, można robić karierę zawodową, można obracać się w wyśmienitym towarzystwie, można otaczać się drogimi przedmiotami, ale … można też mieć inteligencję życiową i doskonale dostosowywać się do sytuacji. I tę inteligencję posiadała wesoła rodzinka zamieszkująca piwnicę. Udawanie ludzi z innego świata przyszło im lekko, ale i tak zdradzał ich … zapach. Dosłownie. Bo mogli przebrać się w swoje najlepsze ubrania. Mogli przybierać rozmaite pozy, aby być wiarygodnymi w tym, co robią. Mogli nauczyć się wielu nowych rzeczy niezbędnych do nowych ról, które zdecydowali się odgrywać. Ale nie mogli odżegnać się od świata, do którego tak naprawdę należeli. I ten zapach zawsze będzie im o tym przypominał.

Upokorzenie. Najbardziej odczuł to ojciec, który dzięki pomocy dzieci przechwycił posadę kierowcy w bogatym domu. To on rozsiewał ten niechciany zapach biedy najintensywniej. To on miał najwięcej sytuacji, w których odczuwał, że jest gorszy, że nim się brzydzą. To on najczęściej odczuwał upokorzenie. I nastąpił moment, w którym to upokorzenie popchnęło go do zbrodni…

Ale zanim to nastąpiło okazało się, że ten bogaty dom skrywa jeszcze jedną tajemnicę.

„Parasite” to świetne kino, choć nie ma tu szczęśliwego zakończenia. A wniosek nasuwa się jeden i nie jest on zbyt optymistyczny. Ale jest sporo zabawnych sytuacji, jest mnóstwo nieoczekiwanych zwrotów akcji, jest dużo śmiechu, jest i gorzka refleksja. To kino nieoczywiste. Z pewnością to kino warte obejrzenia.