cudowna powieść ukazująca tyle różnych światów

Lucinda Riley, Siostra słońca
Siedem sióstr

Gdy przeczytałam „Pokój motyli” Lucindy Riley zakochałam się! Zakochałam się w jej stylu pisania i wiedziałam, że będę chciała przeczytać kolejną jej powieść. I kolejną, i kolejną. I tak sięgnęłam po „Siostrę słońca”…

Ta powieść ma dwie główne bohaterki. Elektrę i Cecily. Tej pierwszej nie polubiłam, za to tę drugą bardzo, choć nie mogłam pogodzić się ze wszystkimi jej decyzjami… Gdy tylko w powieści pojawiła się Cecily wiedziałam, że los Elektry z jej losem będzie połączony. Z każdym kolejnym przeczytanym rozdziałem wizji miałam coraz więcej i więcej. Nie trafiłam z żadną.

Elektra. To odnosząca sukcesy czarnoskóra modelka. Jest rozpoznawalna. Pieniędzy ma pod dostatkiem. Pławi się w luksusach. Jej życie to nieustające odhaczanie kolejnych sesji, projektów, spotkań biznesowych i imprezy. Imprezy, imprezy, imprezy…. A tam alkohol, narkotyki, i adoratorzy. Żyć, nie umierać. Ale to tylko pozorne szczęście. Bo rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej. Samotność, samotność, i jeszcze raz samotność. I totalne zagubienie. Pieniądze nie są dla niej istotne. Zawsze żyła w dostatku. Mimo tego, że pochodzi z licznej rodziny jest osamotniona. Pa Salt. To on adoptował Elektrę, gdy była małą dziewczynką. To on zadbał o dobre warunki, w których mogła się wychowywać. To on dał jej szansę. Szansę na godne życie. Szansę na poznanie swoich korzeni. Tych prawdziwych. Czy skorzysta z tych szans?

Cecily. Poznajemy ją w momencie, gdy leczy złamane serce. Boli ją fakt, że jej zaręczyny zostały zerwane. Boli ją fakt, że jej były narzeczony już szykuje się do ślubu z inną. A ten ślub tuż tuż… Wydawać by się mogło, że była dobrą partią na żonę. Pochodzi z dobrej, szanowanej i zamożnej rodziny. Jest ambitna, choć jej zapały są nieustannie gaszone przez konwenanse i przyjęte zwyczaje. Najchętniej uciekłaby, gdzie pieprz rośnie… I wtedy z pomocą przychodzi jej matka chrzestna. Zaprasza ją do Kenii. I ona to zaproszenie przyjmuje. W tamtym czasie (1939 rok) podróż z Nowego Jorku do Nairobi to była nie lada wyprawa, która trwała tygodniami. Długa, kosztowna, niebezpieczna. Ale Cecily wiedziała, że już nie ma nic do stracenia. Ale zanim znalazła się na kenijskiej ziemi miała przystanek w deszczowej i zamglonej Anglii. A tam… kolejny zawód miłosny. Cecily podążała do Afryki podwójnie upokorzona. Wtedy jeszcze nie wiedziała, jak bardzo ten przelotny romans zaważy na jej życiu… A w Kenii… Zobaczyła zupełnie inny świat. I przepadła…

„Siostra słońca” to cudowna powieść ukazująca tyle różnych światów. A klamrą spinającą jest historia … Cecily. To jej perypetie poznajemy najobszerniej. Wbrew wszystkiemu ta powieść należy właśnie do niej i to te fragmenty, w których poznajemy kolejne fakty z życia Cecily były dla mnie najciekawsze i najbardziej pouczające. I najbardziej je przeżywałam. Najpierw współczułam jej, gdy upokorzona opuszczała Stany Zjednoczone. Później współczułam jej, gdy ponownie upokorzona opuszczała Anglię. Później bardzo kibicowałam jej, aby odnalazła swoje szczęście tam daleko… w Afryce. A gdy pojawił się Bill…

„Siostra słońca” to też powieść pouczająca. To przede wszystkim niezwykle ciekawa i egzotyczna Kenia i jej mieszkańcy. Ci rdzenni, i ci napływowi. Jak układały się ich relacje? Jak wybuch drugiej wojny światowej został przyjęty w Nairobi? Jak wojna zmieniła ich dotychczasowe życie? Autorka porusza też inne ważne tematy. Temat uzależnień (nie tylko od narkotyków), temat rasizmu i walki o równość, temat tolerancji i jej braku (nie tylko na tle rasowym), temat walki o człowieka (niezależnie od jego koloru skóry czy wyznania).

To powieść, którą zdecydowanie warto poznać. Mądra. Czasem denerwująca. A innym razem chwytająca za serce. Emocji z pewnością nie zabrakło.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Albatros.