mieli zacząć wszystko od początku

Piotr Kulpa, Pan na Wisiołach. Krzyk Mandragory 

Perypetie Pana na Wisiołach prześladowały mnie już od jakiegoś czasu. Gdy w bibliotece w moje ręce wpadł audiobook to był znak, że czas na przygodę z rodziną Smutów. Tym razem zaczęłam od środka, czyli od tomu drugiego. A gdy usłyszałam głos Rocha Siemianowskiego wiedziałam, że jego interpretacja będzie idealnym dopełnieniem powieści. Zaczynamy… 

Tymek, Magda i Czaruś. To tu, na wsi, mieli zacząć wszystko od początku. W nowym miejscu, w nowym środowisku, z nową nadzieją. Tymek miał oddać się pracy artystycznej i zostawić za sobą wszystkie problemy. Magda miała spełniać się zawodowo. A Czaruś… Czaruś miał odzyskać mowę. Nie wszystkie marzenia jednak się spełniają. Dla Magdy najważniejszy był synek. Gotowa była na wszystko, byleby tylko Czaruś znów zaczął mówić. Wizyta u znachora? Czemu nie?! Skoro medycyna nic nie wskórała trzeba próbować innych możliwości. Gdyby tak wydarzyło się coś, co sprawi, że Czaruś przemówi... 

I stało się! A wszystkiemu winien Cygan! 

Gajgaro, pozornie przyjaciel. Wydawać by się mogło, że jest jedyną życzliwą im osobą tutaj, na Wisiołach. Tylko te jego oczy. Kryją jakiś mrok. Tylko ten jego głos. Jakiś taki dziwny. Tylko ten jego wzrok. Taki przenikliwy. Cygan zaskakująco dużo wie. Nawet to, co Smutowie skrzętnie przed wszystkimi skrywali. Gdyby Czaruś mówił przypuszczaliby, że dziecko chlapnęło coś raz czy dwa. Ale Czaruś milczał jak zaklęty… 

A Cygan czekał… Cierpliwie czekał na odpowiedni moment. I doczekał się. Zdemaskował go tylko Czaruś, ale nikt nie brał go na poważnie. Oprócz Marianki… 

Tu dużo się dzieje. Wartka akcja. Wielu bohaterów. Trzeba być naprawdę skupionym, bo okazuje się, że wszystko jest istotne. Przeklęta wieś? Tak! Krużgan w końcu wyjawił tajemnicę, choć Smuta stwierdził, że stary znachor zwariował. I taka byłaby reakcja każdego zdrowego człowieka, ale… przecież nie można wykluczyć zjawisk nadprzyrodzonych. Takowe przecież się zdarzają. 

Zazwyczaj nie sięgam po powieści choćby z elementami fantastyki. Ta książka jest wyjątkiem. I bardzo cieszę się, że tym razem ten wyjątek zrobiłam. Bo tu wszystko podane jest w odpowiednich proporcjach. Wszystko jest ze sobą spójne. I tworzy ten klimat grozy, który sprawia, że nie sposób się od powieści oderwać. Jest tu wszystko. Jest morał. Jest przestroga. Jest zwyczajne życie ze swoimi bolączkami, smutkami, radościami. Jest walka dobra ze złem. Jest zbrodnia. Jest kara. Jest tajemnica. I jest zaskoczenie. Elementów zaskoczenia jest wiele. 

Słowem.. trylogia warta uwagi!