Kino #19

"Pewnego razu w Trubczewsku". To film Larisy Sadiłowej. W niewielkim prowincjonalnym mieście mieszka ona i on. Sąsiedzi. Ona dzierga ubrania i przeróżne akcesoria i co jakiś czas rusza w świat, aby je sprzedać. On jest kierowcą tira. Ona zawsze jeździ do Moskwy. On do Rostowa. Ale to tylko wersja oficjalna. Nieoficjalnie to zawsze jest ich wspólna podróż. Ich czas.

Na co dzień ich życie toczy się w małym mieście, w którym wszyscy się znają i wszyscy wszystko o wszystkich wiedzą. Trudno byłoby im utrzymać romans w tajemnicy. Trzeba przyznać, że nieźle to wszystko wymyślili. Podwójne życie okazało się łatwiejsze. Bo gdy tylko opuszczali swoją miejscowość … nie musieli się ukrywać. Mogli swobodnie być razem i cieszyć się swoją bliskością. Nie musieli funkcjonować w stanie permanentnej czujności, czy ktoś ze znajomych ich nie zobaczy. Ale... Dla niej to było niewystarczające. Podczas, gdy on nie miał problemu z takim życiem, ona coraz trudniej wszystko znosiła. On stawiał na wygodę. Ona na prawdę. On nie miał zamiaru ujawniać się. Ona wręcz przeciwnie. Obydwoje mieli rodziny. Obydwoje mieli wiele do stracenia. Z pomocą przyszedł przepadek. Jak zawsze w takich sytuacjach.

Przyszedł taki moment i romans wyszedł na jaw. Jak się zachowają? Jakie decyzje podejmą? To ona okazała się bardziej zdeterminowana. To ona podjęła niełatwą decyzję. To ona opuściła rodzinę. To ona była gotowa zacząć wszystko na nowo. Czy było warto?

To oszczędne w formie kino, ale bardzo bogate w treść. Można udawać, że nic się nie stało, ale to zawsze będzie tylko udawanie. I zawsze wydarzy się coś, co o zdradzie będzie przypominać... To też film o tym, jak co niektórzy notorycznie uciekają od odpowiedzialności. A miłość to nie tylko pocałunki i miłe słowa. To też odpowiedzialność za człowieka, którego rzekomo się kocha...